Uroczystość Wszystkich Świętych (łac. Sollemnitas Omnium Sanctorum) – w Kościele katolickim uroczystość ku czci wszystkich chrześcijan, którzy osiągnęli stan zbawienia i przebywają w niebie, obchodzona corocznie w dniu 1 listopada, treściowo połączona z następującym po niej obchodem liturgicznym Dnia Zadusznego. W doktrynie Kościoła katolickiego jest wyrazem wiary w obcowanie świętych i powszechne powołanie
do świętości.

1 listopada to dzień, który kojarzy się dla wielu z nas ze zniczem, z grobem bliskich osób, z cmentarzem, dla innych z wiązanką kwiatów, jeszcze dla innych z modlitwą i pamięcią o tych, którzy wyprzedzili nas w drodze do wieczności.  Kościół w tym dniu oddaje cześć tym wszystkim, którzy już należą
do grona świętych, a nam pielgrzymującym na ziemi wskazuje drogę, która ma zaprowadzić nas do świętości. Przypomina nam również prawdę o naszych bliskich świętych, którzy na co dzień otaczają nas opieką. Specyfika tego dnia jest niezwykła, niepowtarzalna, rodzi  w nas refleksję nad samym sobą, naszym życiem, planami, marzeniami czy postępowaniem.

Dzień Zaduszny, obchodzony 2 listopada, jest dniem modlitw za wszystkich zmarłych – zwłaszcza za dusze odbywające w czyśćcu pokutę.
Tego dnia Kościół modli się w intencji ich zbawienia – przypominają teolodzy. Tradycja obchodów Dnia Zadusznego, zwanego też w Polsce Zaduszkami, sięga czasów biblijnych. Pierwsze wzmianki o zapisywaniu w specjalnych księgach imion osób zmarłych można odnaleźć już w Starym Testamencie.

Starajmy się w tym roku również pamiętać w modlitwach o naszych drogich zmarłych.  A na  co dzień żyć tak, aby i nas ktoś zachował w sercu
i pamiętał o nas w modlitwie, gdy odejdziemy  z tego świata.